Thailand! Krabi (Ao Nang), Bangkok en Chiang Mai

Van Langkawi, Maleisië  zijn we met de Ferry naar Satun, Thailand vertrokken. Daar eenmaal aangekomen plakte er direct weer zo'n 'mannetje' aan ons. Waar gaan jullie heen? 'Daar heb je d'r weer zo een', dacht ik natuurlijk meteen. Nadat we ons visum voor 15 dagen kregen, liep hij met ons mee om ons te begeleiden naar het geldwisselkantoortje op het verder vrij verlaten station. 'Wat willen jullie? Waar willen jullie heen?' Hij bleek eigenaar te zijn van een transportbedrijfje. 'Oke, vooruit... We willen naar Krabi'. Meneertje pakte z'n blok en rekenmachine en maakte voor ons de prijs van €25,- pp om met de bus naar Krabi gebracht te worden. Wat aan de dure kant vond ik. Vervelend gevoel is het als je weet dat je teveel betaalt, maar we keken om ons heen en er was verder niks meer open, het station lag in verlaten Thais gebied en alles wat je hoorde waren krekels en de laatste Thai die, voordat hij het station afliep nog even uitgebreid zijn snot ophaalde, het uitspuugde en keel schraapte. (Zeer gebruikelijk fenomeen hier in Azië, trouwens) 
Oke, deal. We werden het stationnetje uit geleid en daar stond een pick-up truck met bankjes in de laadbak op ons te wachten. 'Moeten we hier 4,5 uur in zitten?' No, don't wolly (terwijl meneer al op z'n scooter stapte) you get big bus on station, eet turtie. Hmmmz
Na een aparte rit werden we afgezet op een uitgestorven busstation. De lichten waren uit en er was geen bus te bekennen. Je hoorde letterlijk de krekels tsjilpen. 'Oh jee.. Dit ziet er niet goed uit'. Onze bus zou over een uur komen (20:30, zoals werd gezegd) Wachten was dus de enige optie..
Ongelofelijk maar waar, na dik een uur verscheen er vanuit het niets een big bus met aan boord een chagrijnige Thai. In ieder geval waren we niet bedonderd en zouden we vanavond in Krabi aankomen. Hopelijk ging de laatste transfer ook lukken. Deze zou een taxichauffeur zijn die ons adhv een foto moest herkennen. 
Toen we na een zeer compacte rit binnen 8 seconden de bus uit werden gezet aan een grote straat, stonden we wat verdwaald om ons heen te kijken. Net wakker natuurlijk. Hebben we alles? Ja. Gelukkig. Oke en nu? Hoe vinden we onze chauffeur? 
Aan de kant van de weg stonden twee mannen wat met elkaar te praten, verder was er niemand. 'Laten we eens vragen waar hier het station is, want daar zouden we toch worden afgezet?' 
De mannen wezen in een richting. Daarheen. 
Daarna vroeg één van de mannen of we een taxi nodig hadden. Nee.. Die hebben we eigenlijk al. We hebben er een geregeld vanuit Satun. Waarop de man de andere een tik tegen zijn schouder gaf en zei 'zijn dit jouw klanten niet, dan?'
Oh ja misschien. Do you have lesiept? 
Jaja, hebben we. Oke, come in car. I am taxi. Hahaha ongelofelijk. Met nog steeds de twijfel of we niet alsnog moesten betalen bij aankomst, stapten we in. Het bleek echt onze chauffeur te zijn en hij dropte ons om 1 uur 's nachts bij een prima, goedkoop hotelletje.
Door het reizen hadden we alleen ontbijt gehad, dus we aten onze eerste Thaise maaltijd bij een restaurantje een paar deuren verderop. Pad Thai, erg lekker.
Snel t bed in en morgen kijken waar we precies zitten.

De volgende morgen bleken we in Krabi town te zitten. Het leek ons leuker richting strand te verhuizen, dus zochten we op booking.com voor een goedkope goede plek. We kwamen uit bij 'Massage corner guesthouse' in Ao Nang, t dorpje verderop. Taxi's hier zijn scooters met een  overdekt zijspan waarin je zowat kunt staan (zie foto). Een paar moeren en bouten aan t frame moesten de boel aan elkaar houden. Wat een geweldig vervoermiddel! Aangekomen keurde Joey de kamer goed (hij was erg enthousiast, maar zei me niks) en gingen we het gezellige stadje in. Er hing nog steeds 'haze', dus de zon zou niet vlug door gaan breken deze dagen. 
We besloten morgen te gaan kijken voor een leuke eiland toer en morgenavond naar de dragqueen show te gaan.
Eerst terug naar het hotel om in te checken. 
De kamer was inderdaad heerlijk. Ruim, licht en met een flink dakterras. 
We besloten een nacht te blijven en dat deden we drie dagen lang, 
Ondertussen deden we de toer naar de phi phi Islands. Ontzettend mooi die eilanden, maar wat een toeristen! Zelfs nu het laagseizoen was, kon je het prachtige strand en de kustlijn niet zien door de tientallen boten die waren aangemeerd en de honderden toeristen die op het kleine strand rondliepen. Vreselijk. Waar het mooi is, wilt iedereen heen bleek hier duidelijk. Wat een business. Het snorkelen was wel mooi.

De show 's avonds was grappig. Ladyboys die slecht playbackten op nummers van 'i'm a barbiegirl' tot Beyoncé en traditioneel Thais. 
Daarbij dansten met hun zaakje afgeplakt naar achteren. Geweldig. Ze hadden allemaal een stralende lach en siliconen. Sommige 'dames' waren niet van vrouw te onderscheiden en zelfs nog knap ook!
Leuk om eens gezien te hebben. 
Deze ladyboys werken trouwens in bijna iedere massagesalon, toeristen informatie, kapsalon en winkel. Heel normaal om door een vrouw met flink wat rouge en Jack Daniels stem geholpen te worden. 'You want massage?!' Haha
We sloten de op een na laatste regenachtige avond af bij de kleine bar. Een bar van 2 vierkante meter met krukken op de stoep. Een stel en man uit Wales zaten er al en wij schoven aan, al paste dat maar net onder het afdakje.
De half moon party leek ons toch geen goed idee met dit weer.
De kleine bar schonk cocktails voor 98 baht per stuk (zo'n €2,50). Lang geleden dat we wat dronken, maar goed.. We vonden dat we best een avondje mochten doorhalen. Ik stopte na 3 cocktails en Joey (zoals hij zelf dacht) na 4. Toen we 1100 baht moesten betalen en we ook nog een cocktail gratis kregen van onze nieuwe vrienden uit Wales, slingerde Joey op de voorkant van zijn slippers, die hij natuurlijk ook verloor, met mij hard lachend naast hem naar 'huis'. Daar plofte hij naakt op bed om gelijk in coma te belanden. 's Nachts hoorde ik dat hij de deur uitliep en ik vroeg 'waar ga je heen?' Hij stond inmiddels op driekwart van de twee verdiepingen trap maar beneden, in z'n blote reet. 'Plassen' was het antwoord. Haha! Kom hierheen, je staat bijna in de lobby..haha!  Strompelend klom hij de trap weer op en met wat bijsturing lukte het om op het toilet te belanden..:) De terugkomst was een harde, onhandige plof op het voeteneind van het bed, waar mijn toekomstige man besloot verder te pitten. Ik kroop gezellig naast hem en zo lagen we samen overdwars in bed. Niet volledig buiten verwachting kon Joey zich hier niet echt iets van herinneren de volgende morgen. 

7-10 Onze laatste volledige dag in Ao Nang hebben we besteed aan luieren (met of zonder hoofdpijn) en het blog éindelijk eens bij te werken. We hadden wel al van alles getypt, maar er misten stukken en we hadden steeds geen tijd, zin, waren moe of hadden slecht internet. 
Het enige waar we de deur voor uit gingen was om te eten (natuurlijk!) en een bus naar Bangkok te regelen. 

Donderdag 8-10
We werden wakker, maar zetten geen voet naast het bed. Heeeerlijk! Om 12 moesten we uitchecken, dus we hebben gezorgd dat we net voor 12 onze tassen in orde maakten. Nog even wat gaan eten en wat lekkers kopen voor onderweg. 
Straks de nachtbus naar Bangkok 

9-10 We hebben zo'n ontzettend vreemde busrit van Krabi naar Bangkok gehad gisteren! Eerst werden we als schaapjes achter in een vrachtwagentje geladen om afgeleverd te worden bij een minibus. Deze gaf ons een en 2 uur durend ritje naar de grote bus, waar we nog flinke tijd in moesten vertoeven.
Na een uur rijden vulde de bus zich ineens met een kwalijke rooklucht. Nadat de bus stopte voor inspectie bleek dat de motor mankementen had. Een passagier van de bus heeft deze samen met de Co.-chauffeur gerepareerd. 
Toen we Een half uur later met hoge snelheid onderweg waren, remde de chauffeur plotseling heel hard. Toen de bus stil stond, sloeg de chauffeur de tweede chauffeur met de platte hand hard in het gezicht, waarna een gevecht begon. Ze begonnen elkaar te slaan en te wurgen. Dit was duidelijk Maleisie niet meer.  De deur ging open en ze vochten buiten verder. Samen met een paar passagiers Zijn we ze naar buiten gevolgd om te proberen de boel te sussen. De Co. Chauffeur was ondertussen al zo pissig dat deze besloot om te voet verder langs de snelweg te lopen. Geïrriteerd stapte de overgebleven chauffeur weer in en vervolgde de rit die nog minstens 12 uur ging duren. 
Nog trillend van het gevecht reed de ene buschauffeur verder. Joey en Martin (een Franse jongeman die al 8 jaar reist en onze bus repareerde) besloten naast de chauffeur te gaan zitten om hem in de gaten te houden, iedereen maakte zich zorgen dat de beste man in slaap zou vallen.  4 uur later kwamen we aan bij een restaurant waar we wat konden eten. Tijdens het eten bleek dat de chauffeur had besloten niet verder te rijden naar Bangkok. Al onze bagage werd op straat gegooid en we moesten, snel met de mond en ons bord nog vol, onze eigen tassen veilig stellen en in een andere bus gooien die ons naar Bangkok zou brengen. Ongelofelijk!
Gelukkig kwamen we om 05:00 s ochtends aan. Doordat Bangkok nooit 'gaat slapen' konden we terecht met 6 andere backpackers in een restaurantje om wat te drinken, slapen en ontbijten. Haha

'BANGMYCOCK'

Na de supercomfortabele busrit die geruisloos was verlopen en onze supercomfortabel "slaapplaatsje" in de vorm van een houten stoel in 1 van de vele uitgaansstraten van Bangkok, waren we fris en fruitig genoeg om de stad te gaan verkennen. Martin, de Franse non-stop reiziger, had ons geadviseerd om China town te bezoeken, dus daar gingen we. Met de boot, voor €0,07 per persoon. Nog nooit hadden we zo een lange alles omvattende markt gezien. De straat was 2 meter breed en misschien wel 2 km lang en hier was Alles te koop. Oorbellen stoffen speelgoed nagels sieraden olifanten en zebra's. We hebben ons de ogen uitgekeken en natuurlijk nog een hoop leuke souvenirtjes kunnen scoren voor de mensen thuis. Laat in de middag teruggekeerd naar ons hotel waar we eindelijk konden inchecken. De kamer bleek niet groter te zijn dan 13 vierkante centimeter haha. Een bed en een airco. De backpacks namens de overige plaats in. We dumpten onze spullen en maakten ons even klaar om het nachtleven van Bangkok in te gaan. Ladyboys, massages, pingpong shows, tuktuks en tailor shops in overvloed, en gelukkig ook tientallen street food stalls met hele goedkope padthai waar we ons beiden kostelijk aan tegoed deden. 

De overal sfeerimpressie van Bangkok is een heerlijke mix tussen Berlijn, Barcelona en al het beste ( en slechtste :P ) van Azie. Hier kan iedereen zichzelf zijn. Moslimlesbisch, ladyboys met baard, mannen met lipstick en gelakte teennagels of Europeanen met lokale meiden ( hopelijk zonder verrassing tussen de benen ) 
We spraken via facebook met Martin af. Hij had een vriend die 'mixologist' (duur woord voor cocktail bartender) is en Bangkok die avond zou bezoeken in een wat nettere bar verderop. We besloten er samen heen te gaan. 
Het perfecte vervoer is in Thailand de tuk-tuk. Na een mooi dealtje gemaakt te hebben, stapten we in. Eenmaal op weg werden we ingehaald door een andere tuk-tuk, waarop wij onze chauffeur natuurlijk opjutte zodat hij in de race zou gaan, wat gebeurde. Met luid gerammel, geronk, gepiep en gekraak, lichtjes die knipperden en lachende gierende mensen in de andere tuk-tuk begon de race. Van stoplicht tot stoplicht, over kruispunten, tussen auto's stoepranden en scooters door. We hebben ons enorm vermaakt en zijn dankbaar dat we even later levend uitstapten bij een restaurant/bar aan de andere kant van de stad (een van de vele kanten). 
Toen we gingen zitten en de kaart bekeken, moesten we even slikken.. Martin, waar heb je ons mee naartoe genomen? 'Uh.. Ja, ik wist ook niet dat t zo chique zou zijn..' Was het antwoord. 
'Waar is je vriend?' 'Die zei dat hij er zo aan zou komen'.
Daar zaten we dan, met een menukaart gemaakt voor miljonairs en oliesjeiks voor ons. 
Genoodzaakt om te wachten op Martins vriend besloten we om dan allemaal 1 cocktail te bestellen van 6283 euro per stuk :P voorzichtig nipten we aan de randjes van onze glazen om de cocktail zonlang mogelijk in leven te houden. Hij smaakte overigens wel hemels ! Nadat we veel te lang met onze cocktail hadden gedaan en er nog niemand in zicht was besloten we maar om lekker getto tegenover bij de 7 eleven een biertje te scoren en die te nuttigen op de stoep. 
Samen besloten we om onze mixologist zonder horloge nog 1 bier tijd te gunnen voordat we terug zouden gaan naar de ladyboy zone waar een bier een euro kost en je een flinke portie padthai kan scoren voor 80 cent terwijl je een aanbod voor een pingpongshow afslaat van een opdringerige tuktuk chauffeur. 
Toen martin eenmaal veilig in handen was van de overgewaardeerde cocktail barman sprongen we snel in een taxi. 
Daar waren we weer ! Kaoh San road en omgeving ! Cocktails en uithangborden zo ver als het oog reikt. Naast onze favoriete padthai vertegenwoordiger stond een super grappig mobiel barretje, gemaakt van een caddy/mini van achtige autootje dat uitklapte tot heuse super goedkope cocktail producerende discofabriek waar wij gretig gebruik van maakten. Na niet al te lang tijd begon Joey al aardig scheel te kijken waarop we besloten eens verder te lopen. Daar kwamen we een gezellig groepje mensen tegen die aan een tafeltje zaten midden op straat naast een nog goedkopere mobiele cocktailbar waar we wederom plaatsnamen. 
De tijd was aangebroken om eens stevig te poepen dacht Joey ( natuurlijk ) Ben zo terug schat! Ik kletste ondertussen verder met de mensen naast mij. Na een half uur begon ik me toch wel af te vragen waar Joey uithing. Nummertje twee duurt normaal best wel even, maar zó lang?! Ik besloot te gaan kijken op de toiletten bij de barren waar ik hem zou kunnen aantreffen, maar niks.. Geen Joey. Bij de foodstands misschien? Nee.. 
Ondertussen was hij al bijna drie kwartier weg. Ik liep terug naar mijn net gemaakte vrienden, maar hij was er nog steeds niet. Paniek, paniek..! Zou alles goed zijn met hem? Hij was best zat. Hij heeft het geld en de sleutel van de kamer. Shit, ik kan niks zo! Net toen ik niet meer wist wat te doen, na alle barren 3x langs te hebben gelopen, zag ik hem staan. Luchtig kijkend op de cocktailkaart van een van de barren. 
@&#*! Waar was je?! 'Poepen' was het antwoord. 'Drie kwartier lang?' 'Uhm.. Ik was in slaap gevallen op het toilet. De wc-dame had net de wc gepoetst en het rook er heerlijk. Ik ben gaan zitten en was opeens vertrokken. Ik dacht al dat ik er langer dan gemiddeld zat.' 
Pffff.. Wat een appel. Maar hij was terecht. 
Zat genoeg voor die avond, maar hongerig naar nog een biertje, liepen we langs de laatste bar om die nog mee te pakken en vervolgens naar de hotelkamer (lees: kippenhok) om al snel in diepe slaap te belanden met het half lege biertje op het nachtkastje. 

Toen we de volgende ochtend werden gewekt door de eeuwige muziek die doordreunde van de barren die nooit dichtgingen, waren de omstandigheden niet optimaal. 
De prijs die Joey betaalde voor zijn wilde avondje uit was gigantisch hoog. Koppijn als een opgeblazen speaker. 
Ik was niet van het toilet te krijgen, alwéér blaasontsteking. 
We kropen terug in bed en kwamen er net voor het avondeten weer uit. Gelukkig allebei met wat meer kleur in het gezicht. De hoofdpijn en blaasontsteking hadden plaats gemaakt voor honger en een droge waffel. Op naar onze padthai tovenaar ! Het ontbijt van een winnaar. We besloten deze avond om ons gedeisd te houden en even onze rust te nemen, het zou de eerste nacht fatsoenlijk slapen worden sinds we vertrokken in Krabi, en deze namen we van harte. 

11-10 Laatste dag Bangkok. 
Uitchecken valt altijd tegen. Is de was al klaar ? Hebben we alles gezien wat we wilden ? Is die kut backpack al ingepakt ? Hoelaat moesten we ook alweer uitchecken ? Snel nog even terug naar china town om de teenringen van me moeder te scoren. Na de volledige markt bijna twee keer op en neer te zijn gelopen konden we hetzelfde kraampje helaas niet meer vinden ( sorry mam ! ) we hebben iig een filmpje met bewijs dat we ons uiterste best hebben gedaan :) In ieder geval hadden we nog tijd om nog even een tempel te bezoeken. Hierin ligt 1 van de grootste boeddha's van Azie, hij ligt op een zij en is wel bijna 60 meter lang ( zie fotos ) dit was echt gigantisch vet om te zien. Heel indrukwekkend. Nu spullen verzamelen en op naar de nacht trein naar Chiang Mai. Ons wasje was precies op tijd klaar en rook heerlijk, en onder luidkeels aanbieden van maaltijden door een ladyboy ( Hoffee ! Hoffee ! Je kon zelf kiezen wat je wenste te verstaan, coffee of hot tea ) maakten we het ons gemakkelijk in onze bedjes met een boekje. Dag Bangkok ! Hopelijk tot snel :) 

Aangekomen op een regenachtige ochtend wisten we niet goed wat we moesten verwachten van Chiang Mai, de eerste indruk was een beetje uitgestorven eerlijk gezegd, maar we hadden ondertussen geleerd dat het verschil letterlijk dag en nacht kan zijn in Azië. We vonden een super gezellig hostel en boekten alvast de vluchten naar Luang Prabang, Laos en vanuit daar twee dagen later naar Hanoi, Vietnam.
Toen de zon eenmaal onder was liet Thailand weer haar trucje zien en de zo uitgestorven straten van 's ochtends waren getransformeerd tot een super grote super gezellige avondmarkt met tientallen kraampjes met kunst textiel speelgoed en Joey's favoriet, streetfood. 
We huurden een roze scooter en gingen erop uit. Joey kon zich nog herinneren dat hij ooit eens had gehoord over een stadje in Thailand waar zijn oh zo geliefde "japanse" parasolletjes werden gemaakt. Verrek ! Laat dat nu Chiang Mai zijn ! Kwispelend en ongeduldig, voorkruipend bij het stoplicht en zo hard als het roze scootertje ons kon dragen baanden we ons een weg naar de sollenfabriek. Daar ! Die megasol met WELCOME erop ! Dat moet het zijn ! Binnen openden de hemel zich en vulden het land met oneindig veel papieren solletjes in alle kleuren en maten ( zie fotos ) in de zevende hemel en een dronken glimlach op Zijn gezicht dwaalde hij rond, grondig inspecterend welk solletje geadopteerd ging worden en ons ging vergezellen op de rest van onze reis. We kozen een waterbestendige, om Nero mee uit te laten natuurlijk, wij gaan niemeer met zoon "normale" paraplu de deur uit ! Belachelijk ! Ook door de regen gaan we voortaan in stijl ! Hierbij voegden we eentje van papier die gecombineerd kon worden met het interieur en een festivalsol voor Denise want die lag natuurlijk een generatie achter :P ook hier weer een super schattig souveniertje gescoord dat onthuld zal worden met kerstmis. Tevreden en verzadigd keerden we terug naar onze thuisbasis. Tijd om te bikken! 

Omdat we hadden besloten om het Tihar festival te willen bijwonen in Nepal ( google maar ! ) konden we niet lang blijven aangezien we Vietnam nog moesten doorkruizen. Dus na 2 nachten Chiang Mai namen we afscheid en sprongen in een propellervliegtuig naar Luang Prabang. Eindelijk sinds de eerste keer onze reis werden we verlost van de rook die vanuit Sumatra vele Aziatische landen verhulden in mist. Zonnig weer en vergezichten !