Penang, Maleisie

29 september 2015 - Penang, Maleisië

Vanmorgen hebben we het vliegtuig genomen van Jogja naar Maleisië. Precies een maand nadat we hier aankwamen, zijn we weer terug in Kuala Lumpur. Nu niet met de intentie zuidelijk te reizen, maar juist noordelijk. Richting Thailand is de bedoeling.
Nadat we ons net tegoed hebben gedaan aan wat Milka en Belgische chocolade (tastes like home!), zit Joey nu uitgebreid op het toilet en waarschijnlijk duurt het langer dan gemiddeld door een level dat hij graag wilt uitspelen. Heb ik eindelijk tijd om ons blog wat bij te werken !

( maar helaas geen internet om hem online te zetten :P )

Op weg naar Penang

Zo ! Klaar met poepen ! Level gehaald. ( van 1 of ander spelletje op me telefoon dat me door mijn poeptijd heen helpt ) Nu lekker eten en rondhangen tot de trein van 01.00 uur ons naar de volgende bestemming gaat brengen. Onderweg naar het restaurant passeerde we een money changer, waarop ik dacht oh handig ! Laat ik alvast even wat geld wisselen uit mn buiktasje. MN BUIKTASJE !! SCHATJE MN FUCKING BUIKTASJE !!! Met het zweet op mn voorhoofd en een rotvaart door het station van Kuala Lumpur terug naar de plee waar ik net de grote daad had verricht. Stomme sul die ik ben ! Ik had mn buiktasje met al ons contant geld paspoorten en rijbewijzen even afgedaan en op de stortbak gelegd om uitgebreid en comfortabel te kunnen zitten en heb hem daar gewoon laten liggen. Met een hartslag van 240, elastieke benen en wild opengesperde ogen duwde ik de wc deur open. God zijd geloofd en geprezen voor mijn kwalijke poeplucht, niemand anders heeft het toilet durven gebruiken, het buiktasje lag er nog. Wat had kunnen aflopen als een catastrofale ramp liep gelukkig af met een sisser. Pfieuw !

Na een diepvriestreinrit van 8 uur eindelijk aangekomen in Sungai Penai. Nu nog een uur met de bus om de ferry naar Penang te bereiken, schijnbaar een van de leukste eilandjes van Maleisie. We laten ons verrassen. We zijn iig al heel erg blij dat we eindelijk uit de trein zijn. Een airco is fijn in die warme landen, maar in de trein staat ie dusdanig hoog dat er nog net geen ijspegeltjes aan je clitoris hangen.
 

Na een diepvriestreinrit van 8 uur eindelijk aangekomen in Sungai Penai. Nu nog een uur met de bus om de ferry naar Penang te bereiken, schijnbaar een van de leukste eilandjes van Maleisie. We laten ons verrassen. We zijn iig al heel erg blij dat we eindelijk uit de trein zijn. Een airco is fijn in die warme landen, maar in de trein staat ie dusdanig hoog dat er nog net geen ijspegeltjes aan je clitoris hangen.

Van de ferry weer in de bus naar het plaatsje Batu Ferringi om vervolgens te voet op zoek te gaan naar een verblijfplaats. We liepen vlakbij het strand een hotelletje in, waar een man, genaamd 'Mohammed' ons breed lachend ontving. 'Zet jullie bagage neer, Veel te zwaar! Wat leuk, jullie vlaggen' (we hadden er inmiddels 3). 'Wacht! Ik geef jullie de vlag van Penang ook'. 'Willen jullie je waterfles vullen?'
We wilden nog verder zoeken naar iets goedkopers, Maar Mohammed overtuigde ons ervan te blijven door zijn gastvrijheid. De kamer had geen raam, maar een prima douche, bed en airco. Daar deden we het voor. Achteraf bleek het ontbreken van een raam eigenlijk wel fijn te zijn.. Eindelijk weer eens uitslapen na onze vroege dagen op Java.

Er is in Batu Ferringi een leuk strand, waar we bij een Indiër heerlijk aten voor een paar cent en een jetski huurden. Door mijn wilde achteropzit gedrag, vlogen we in de bocht van de jetski af. Joey riep van tevoren nog; 'gooi me niet eraf he!' ;P 

Overdag bezochten we met de scooter (mijn eerste rit op twee wielen na mijn ongeluk!) de tropical fruit farm. We aten een fruitsalade met soorten die we nooit eerder hadden gehad.

's Avonds is er 'ineens' een gezellige avondmarkt langs de weg. Waar overdag niks te zien is, staan verkopers hun waar dan te promoten naast hun verrijdbare kraampjes die op de stoep zijn neergezet.
We aten hier heerlijke apom balik. Een soort knapperige crêpes dichtgevouwen met een vulling naar keuze. Héérlijk!

1-10

Hoog tijd om serieus op zoek te gaan naar eten ! Scootertje gehuurd en Georgetown in, het centrum van Penang. Het kleine eiland heeft 1,2 miljoen inwoners dus het verkeer was gigantisch. De enige aanwijzing die we hadden was dat we Chulia street moesten vinden, geen makkelijke taak met alle eenrichtingswegen en duizenden scooters die alle kanten op flitsen vergezeld door het nodige aantal auto's. ( we hadden even geen google maps ondersteuning ) Eenmaal daar aangekomen kwamen we erachter dat aan het einde van die straat een 'foodcourt' moest zijn, waar je schijnbaar kan genieten van vele verschillende cuisines van over de hele wereld. We wisten op dit moment nog niet dat Penang bekend staat voor zijn geweldig lekkere eten dat belachelijk goedkoop is.

Eenmaal de foodcourt gevonden liepen we naar binnen en ik ( Joey ) waande me in de hemel ! Het overdekte plein was omringd met tientallen kleine stands naast elkaar met allemaal menu borden van alle landen ter wereld. Mijn mond viel open en mijn hartje ging sneller kloppen ! En het buikje rammelen natuurlijk en de speekselkliertjes in volle werking :) Traditioneel Chinees, Japans, Indisch, alle soorten Maleisisch en zelfs westerse gerechten stonden klaar om geserveerd te worden. Later heb ik me laten vertellen door een taxichauffeur dat het eten hier zo goed is omdat de kleine keukentjes generaties in bezit zijn van dezelfde families die de recepten en bereidingswijzen doorgeven. Om je vingers bij op te eten ! Voor omgerekend 1 euro en 20 cent kon je zo een beetje ieder gerecht proberen, en dit probeerden we natuurlijk dan ook :) Denise was iets terughoudender met nieuwe rare ondefinieerbare gerechten proberen, maar dapper probeerde ze zoveel mogelijk. Ik was het liefst 3 dagen blijven slapen hier. Sommige verkopers hadden krantenknipsels ophangen waarin hun kraampje een prijs had gewonnen voor beste streetfood, en hierin stond vermeld dat Penang 'food heaven' was voor de echte liefhebber ! En dit, lieve jongens en meisjes, voedselverslaafden en smaakjunkies, dit kan ik volmondig bevestigen :D Met het buikje volgegeten voor een paar euro gingen we tevreden terug richting hotel. Ik beloofde mezelf om ieder mogelijk moment terug te gaan naar deze foodcourt om zoveel mogelijk gerechten te proberen voordat we de hemel zouden verlaten.

De laatste avond brachten we door in Georgetown. De wat grotere stad met een hele wijk die op de Unesco world herritage- lijst staat. Flinke straten met aan weerszijden geveltjes in oud-Engelse architectuur.
We gingen de uitgaansstraat in ( nadat we eerst weer uitgebreid hadden gegeten in de foodcourt :D ) om eerst geweigerd te worden in een beachbar omdat we slippers aanhadden (wat natuurlijk echt niet kan in een beachbar), liepen door naar een superslechte kareoke bar, zodat ik na een paar biertjes heerlijk door de microfoon kon meeblèren met Adèle, waarna er een Aziaat van z'n kruk viel. We sliepen die nacht voor €11,- op een prima kamer en hadden misschien de vlucht van morgen naar langkawi nog niet moeten boeken. Joey bleef doorzeuren over het feit dat we nog veel langer veel meer foodcourts hadden moeten bezoeken. Hij ziet er natuurlijk ook erg ondervoed uit de arme jong :)

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

2 Reacties

  1. Maud:
    8 oktober 2015
    Hahah geweldig blogje! Kan me voorstellen dat jullie even zware paniek hebben gehad! Gelukkig maakt lekker eten alles goed hihi. Groetjes vanuit een herfst- en regenachtig Heerlen.
  2. Marlieske mammoe:
    15 oktober 2015
    Ooooooo prachtig het lijkt wel een film ... heerlijk ...